Willen zijn wie ik ben betekent ‘ja’ zeggen tegen mezelf.
Ja tegen mijn mooie eigenschappen, ja tegen mijn lichaam zoals het is, ja tegen mijn ook echt aanwezige minder mooie eigenschappen, ja tegen het leven dat ik leid, ja tegen de keuzes die ik maak en níet maak. Ja tegen dat doen wat ik het liefste doe.
Voor mij betekent dat durven onvoorwaardelijk en zonder voorbehoud ja te zeggen tegen mezelf en mijn leven zoals het zich op dit moment aan me voordoet, het geleidelijk aan durven opgeven van het verzet tegen hoe het misschien óók had kunnen of moeten zijn/worden. Het is voor mij durven leven in het nu…
Het is een emotioneel ja zeggen: ik mag er zijn, ik kan en zal met mezelf leven en door 1 deur kunnen. Ik geef mezelf geduld en mededogen.
Het is ook een spiritueel ja zeggen; ik voel dankbaarheid voor mijn leven, ik heb vertrouwen in mijn eigen energie en kracht en ik verbind me met mezelf, met mijn leven en de mensen die daar deel van uitmaken.
Ik hoef dus nooit kritisch naar mezelf te kijken? Na te denken over keuzes die ik al dan niet gemaakt heb? Me af te vragen of ik de weg volg die voor mij bedoeld is? Te streven naar een betere versie van mezelf, mezelf op nieuw uitvinden, vorm en richting geven?
Dat lijkt me sterk…
Het verschil zit hem, lijkt mij, in de intentie, de motivatie. Deskundigen en zelfhulpboeken melden dat we er naar moeten streven te worden wie we willen zijn. Alles is mogelijk en bereikbaar, als je maar ontdekt wat je echt wilt en kunt zijn. Ik vraag me af of die houding niet erg uitgaat van wat nog niet aanwezig is, nog niet goed is, verbeterd en versterkt moet worden. Het niet accepteren van de realiteit zoals die zich op dit moment voordoet. Het doet appel op geluk dat binnen handbereik ligt. Als ik nou maar dit of dat….dán zal ik gelukkig zijn.
Of, zoals Eckhart Tolle dat verwoordt:
Mensen leven voor de toekomst; een gedachtevorm waarin ze hun ontoereikende zelfbeeld hopen te vervolmaken. De happy ending van hun verhaal. Maar de toekomst is een gedachtevorm. Niemand is haar ooit tegengekomen, behalve als gedachte. Toch leven mensen alsof het vólgende moment belangrijker is dan dít moment, het enige moment dat er ooit is
En toch…het IS belangrijk om te worden wie je wilt zijn, om je zelf te ontwikkelen, om jezelf te herinneren en te herscheppen.
Zelf heb ik lang geprobeerd iemand te worden die bij anderen in de smaak zou vallen. En ik dácht dat dat was wie ik moest, kon en wilde zijn.
Mijn ontwikkelplan was voornamelijk gebaseerd op angst. De angst er anders niet bij te horen, afgewezen te worden, te kort te komen, niet geliefd te zijn.
En heel eerlijk gebeurt dat nog geregeld. Ja zeggen tegen mezelf is een keuze die ik elke dag opnieuw moet/wil en mag maken. Dat begint met ‘intern ja-zeggen’: dat wat ik in mijn eigen interne dialoog tegen mezelf zeg. Mág ik, kán ik, dúrf ik… En jammer genoeg is het antwoord nog te vaak ‘nee’ naar mijn smaak.
Ja, ik wil….
Maar ik weet zeker dat we allemaal kunnen worden wie we echt willen zijn, als we durven te beginnen met te willen zijn wie we nu zijn. Als we durven te beginnen met te zeggen: Ja, ik wil zijn wie ik ben.
Hieruit spreekt liefde voor ons Zelf. En Liefde is de energie die doet uitbreiden, openstellen, delen en genezen, liefde geeft alles wat we hebben weg, liefde respecteert, liefde laat gaan, liefde verbetert.
Daarmee wordt ja zeggen tegen je zelf dé sleutel om te kunnen worden wie je wilt zijn.
In Charge
Ingrid Westenberg
info@inchargetrainingen.nl
www.inchargetrainingen.nl
