Met elkaar in gesprek zijn lijkt zo makkelijk, we praten immers veel en met iedereen, in de bus, in de trein, bij de supermarkt, op het werk, met de buren, de kinderen en je partner. Zolang een ontmoeting kort is hoef je niet veel met ‘de ander’. Gedachtes, beelden, oordelen, ideeën, opmerkingen je vergeet ze zodra je wegloopt.

In een langdurige relatie, denk aan familie, vrienden, werksituatie, gezin of met je partner gebeurt hetzelfde. Gedachtes, beelden, oordelen, ideeën, opmerkingen en bij herhaling sla je ze op in je geheugen.

Dan kan het zijn dat je zaken niet meer bespreekt omdat ‘hij/ zij mij toch niet begrijpt, boos wordt, het veel erger heeft meegemaakt dan ik, met veel adviezen komt, adviezen toch niet opvolgt, het onzin vindt, het niet belangrijk is’ enzovoorts.

Het kan zijn dat je zaken niet bespreekt omdat je vindt dat je die gedachtes niet behoort te hebben. Of als ik dat vertel of doe, wat denkt hij dan wel niet van mij? Als ik zaken uitspreek, vindt zij mij dan belachelijk?

Gaandeweg vertel je bepaalde zaken wel en bepaalde zaken niet meer met je partner, doe je bepaalde zaken wel en bepaalde zaken niet. Ieder mens reageert op zijn eigenwijze zoals hij dat al jaren doet en kent. Er ontstaat een patroon tussen partners (zussen, broers, vaders, moeders, vrienden) in de manier van communiceren. Niets mis mee zolang dit voor alle partijen werkt.

Zodra zaken een belangrijke rol spelen maar een ieder merkt dat het niet meer lukt om deze te bespreken om tot een oplossing of afspraak te komen, dan is het goed om een neutrale derde erbij te hebben.

De mediator is neutraal en begeleidt de gesprekken. De uitkomst is voor hem/haar niet belangrijk. De mediator kijkt goed naar de verhoudingen, heeft zicht op wat er gebeurt in een gesprek en geeft beiden de ruimte om het verhaal te doen. Zoals iedereen weet, kunnen in gesprekken de spanningen hoog oplopen. Een woord is een trigger voor een uitbarsting, verdriet, een lach, een herinnering of een beeld. En wat zegt de ander en met welke (bij)bedoeling? Welke angst of zorg speelt een rol in het gesprek? De mediator is er dan bij om het gesprek in banen te leiden.

Bij mediation is het belangrijk te weten dat beide partijen ‘samen’ regie hebben over de uitkomst en realistische afspraken maken die in een vaststellingsovereenkomst komen. Bij een scheiding heet dit een convenant en voor minderjarige kinderen is het het ouderschapsplan.

Handig, het scheelt veel spanningen en ruzies als er duidelijke en realistische afspraken zijn. Dit geeft duidelijkheid en hierdoor rust, voor jezelf en voor de omgeving.

Natuurlijk kan het zijn dat wat in theorie erg praktisch leek in de praktijk niet werkt. Of de situatie verandert, of je kinderen worden groter of er is een nieuwe partner. Voordeel is dat je met een convenant en het ouderschapsplan een beginpunt hebt en van daaruit verder kan. Mocht je er niet uitkomen met de ‘ex-partner’ dan kan een mediator wederom ondersteunen.

Grootste verschil tussen mediation en een eigen advocaat is dat je met een advocaat alle twee je ‘recht’ gaat halen. Het gaat dan niet meer om of je beiden verder kan en opnieuw kan beginnen met opbouwen. Dat stuk staat even stil totdat de zaken ‘geregeld’ zijn door anderen dan jullie zelf.

Er is geen overleg meer rechtstreeks met de andere partij, je ex-partner waar je ooit mee in huis woonde of nog woont. Wie weet zijn er veel overeenkomsten in de oplossing, maar zolang jullie niet meer samen praten is daar geen idee van. Wie weet wil de ander hetzelfde maar verwoord hij het net anders.

Als je beiden een advocaat hebt weet je nooit wanneer de brief weer op de mat ligt, wat er in staat en hoe lang het duurt voordat het rond is. Elke brief levert spanning op, want wat staat erin???

Bij mediation krijg je beiden dezelfde informatie, ben je beiden op de hoogte van elke stap en heb je beiden invloed op de uitkomst.

Meer weten of heeft u vragen?

Bel gerust voor hulp rondom scheiden en/of mediation of maak een afspraak voor een gratis en vrijblijvend informatiegesprek.