Bij een scheiding komt veel kijken, naast de financiën dienen nog tal van andere zaken verdeeld te worden. Waar moet je beginnen?
Een ScheidingsWijze biedt je het overzicht hierin.
Denk bijvoorbeeld aan gezamenlijke verzekeringen, het pensioen, lijfrente, maar ook de boedel en inboedel. Hoe dit alles verdeeld moet worden hangt af van de afspraken die hierover zijn gemaakt. Je scheidingsspecialist kan je hier meer over vertellen.
Tips voor de verdeling van de (in)boedel
Bij scheiding krijgen jij en je partner beiden meestal de helft van de waarde van de totale inboedel. Er is één uitzondering: verknochte goederen. Deze goederen zijn nooit gemeenschappelijk bezit, ook al ben je in gemeenschap van goederen getrouwd. Voorbeelden hiervan zijn sieraden en kleding. Ook is de waarde van een erfenis of schenking die jij hebt of je partner heeft gekregen niet altijd automatisch ook voor de ander.
Hoe bepaal je nu wie wat krijgt?
Een slimme manier is om een lijst te maken van alle spullen die jij en je ex-partner moeten verdelen. Dat loopt van de auto en televisie tot boeken, dvd’s en bestek. Laat ieder afzonderlijk opschrijven wat hij/zij graag wil hebben en ga na wat jullie beiden willen hebben. Hier zal over moeten worden onderhandeld om te bepalen wie wat krijgt. Gemeenschappelijke spullen waar je beiden niet erg aan hecht, kunnen worden verdeeld. Bijvoorbeeld door ieder mee te geven wat hij/zij ooit op een verjaardag heeft gekregen of wat oorspronkelijk afkomstig is van zijn of haar familie. Een persoonlijke verzameling of de benodigdheden voor een hobby gaan naar de betreffende persoon.
Er is een verschil tussen de emotionele en de werkelijke waarde van spullen. Heb je vastgesteld wie wat graag wil hebben, bepaal dan hoeveel alles in euro’s waard is. Dat kan lastig zijn. Oudere spullen zijn in waarde gedaald, denk bijvoorbeeld aan een computer van een paar jaar oud. Maar als je nu alles opnieuw moet aanschaffen, kost dat veel meer. Weet je de oorspronkelijke prijs niet meer? Neem als richtbedrag de nieuwprijs van een relatief goedkoop product of een tweedehands prijs van een nog goed exemplaar. Zo krijg je een bedrag dat de gemiddelde waarde van het betreffende product weergeeft. Voor de waardebepaling van bijvoorbeeld een magnetron kijk je naar de prijs van het op 1 of 2 na goedkoopste nieuwe model.